In memoriam Evert Hendriks 28 december 1934 – 13 oktober 2017
Volgende week gaat de 51e Heuvelrit van start, zonder ons erelid Evert Hendriks. Dat zal nog een rare gewaarwording zijn. Vorig jaar nog met trots ons 50 jaar jubileum gevierd en de eerste deelnemer weggeschoten. De motorsport en de M.C.N.H. waren de rode draad in zijn leven. Evert was al vanaf de oprichting in 1956 lid van onze club. Zat in het bestuur in de jaren 60 en heeft alle pijlenritten, trials, betrouwbaarheidsrittenpuzzel, oriëntatieritten en later de enduro’s uitgezet tot aan vorig jaar toe. Hij was ook als grondeigenaar onmisbaar voor onze rit. Als je een beeld van de vroegere betrouwbaarheidsritten voor je ziet, denk je vanzelf aan die beeldbepalende foto van Evert ergens in Gelderland, waar hij de hoek om scheurt bij een boerderij met een melkbus en een hooiberg op de achtergrond. Dat vonden ze bij de K.N.M.V. in Arnhem ook, want die foto sierde ook hun magazine. Hij was één van de eersten in Hellendoorn die de motorsport beoefende. Veelal op omgebouwde D.K.W. wegmotoren, wat voor die tijd normaal was. Zeker in mijn beleving, want hij was ook nog eens mijn buurman en als hij de motor startte hoorde ik dat en stond ik daarbij. Zo heeft hij velen van ons, ik denk onbewust, aangestoken met het motorvirus. Zeker een einzelgänger en pionier in die tijd. Na de D.K.W.’s kwamen de Greeves en de BMW boxermotoren en voor de insiders was hij de Nederlandse Herbert Checko. Sportman van het jaar werd hij meerdere malen bij de M.C.N.H. Evenals vele clubkampioenschappen die hij behaalde. Dit ging niet altijd foutloos en zijn bottenbreuken historie was nogal omvangrijk. Daar kon hij altijd smakelijk over vertellen. Een “pieperd” was hij zeker niet. De verhalen van vroeger mocht hij graag vertellen onder het genot van een flesje bier. Binnen zijn gezin kreeg de motorsport natuurlijk ook een plaats. Fenny, Janneke en Inge behaalden ook hun motorrijbewijs en wat was hij trots, dat hij Inge kon begeleiden naar de Zesdaagse in Assen in ’94. Zeker zo trots was hij op zijn sportieve kleinkinderen. Echt jammer dat Ties net geen Nederlands Jeugdenduro Kampioen werd vorige week. Het was een sportman en zo reed hij ook mee in de beruchte Elfstedentocht in 1963, tot ze hem ’s-nachts van het ijs haalden. En wie herinnert zich niet het stukje in de krant over een inwoner uit Hellendoorn, waarvan ze dachten dat hij onder het ijs was gegleden in het Overijssels Kanaal. Maar ondertussen zat Evert al bij café Olthof op te drogen en een “Grolschje“ te drinken op de goede afloop. Stropen was ook z’n ding, vandaar dat hij een geheel verzorgde vakantie kreeg aangeboden van Justitie. Menig Zesdaagse, overal in Europa, bezocht hij samen met Fenny. Natuurlijk met de Triumph Dolomite. Engelse auto’s, dat was het, voor hem. Jan Wermink moest dan voor zo’n lange trip even de contactpuntjes opvijlen en dat was de vakantiecheck. Ik zie ons nog zo met vele M.C.N.H.-leden in Tsjecho-Slowakije in de berm zitten met een pan soep op de gasbrander. Want van luxe dingen hield hij niet. Eénvoud paste beter bij hem. Na zijn actieve motorleven bezocht hij steevast alle enduro’s en motorsport evenementen in de buurt en iedereen kende dan ook Evert. Baancommissaris bij de Koetree, deed hij vele jaren. Tot het laatst aan toe, altijd was hij langs de baan te vinden. En in ons Koetreehuus was hij altijd te vinden, daar genoot hij van. Een terecht Erelid, na een bewogen motorleven.
Evert Hendriks, bedankt voor wat je allemaal voor onze M.C.N.H. hebt gedaan en wat zal het met de volgende ledenvergadering nog stil worden met de rondvraag.
Jan Olthof
Wij willen de M.C.N.H. bedanken voor hun blijk van medeleven bij het overlijden van Evert Hendriks. Vooral de escorte, welke Evert begeleide naar de begraafplaats, was erg indrukwekkend en mooi.
Janneke en Henk, Ties en Mels
Inge en Edwin, Sem en Tess